Metody pracy

Metody wychowawcze wg  H. Muszyńskiego

1. metody wpływu osobistego nauczyciela
2. metody wpływu sytuacyjnego
3. metody wpływu społecznego
4. metody kierowania samowychowaniem

Pedagogika zabawy Klanza

Zabawa pomaga dzieciom w budowaniu atmosfery rozluźnienia, swobody, budzi ukrytą ciekawość, angażuje, zaprasza do wchodzenia w kontakt z innymi, samym sobą i otaczającą rzeczywistością. Zabawa jest najbardziej naturalną drogą prowadzącą do świata, umożliwiającą bezpieczne przeżywanie, doświadczanie i kreowanie muzyki jako sztuki i aktywności. Główną zasadą pedagogiki zabawy jest dobrowolność, dwupoziomowość komunikacji, sprzeciw wobec rywalizacji, stosowanie różnorodnych środków wyrazu (śpiew, granie, malowanie, taniec, odgrywanie ról), oraz "tu i teraz" czyli ważne jest to, co odczuwam i czego doznają w danej chwili. Kładziemy nacisk na rozwój człowieka.

Techniki relaksacyjne - Artreterapia

Artreterapia:

* pomaga  w rozładowaniu nadmiaru tłumionych emocji, odreagowaniu silnych emocji,
 * uczy nazewnictwa i rozpoznawania, a także wyrażania swoich uczuć,
 * umożliwia zaspokojenie potrzeby wyższego rzędu, czyli potrzebę samorealizacji.

Stosujemy różne formy Artreterapii:

•  terapię za pomocą sztuk plastycznych, czyli za pomocą rysunków, grafiki, rzeźby, itp.,
•  choreoterapię, czyli za pomocą tańca i ruchu,
•  chromoterapię, czyli oddziaływanie barwami, kolorami,
•  muzykoterapię, w której wykorzystujemy własny głos, nagrania muzyczne, a także instrumenty muzyczne. Ma ona na celu ujawnienie i odreagowanie emocji, zmianę nieprawidłowych zachowań, integrację w grupie, poszerzenie wrażliwości, aktywizację oddechowa,  psychiczną i ruchową, poprawę komunikacji, stymulację rozwoju psychoruchowego oraz poprawę samopoczucia.
•  dramatoterapię, czyli odgrywanie ról,
•  biblioterapię, czyli terapię z wykorzystaniem książek, publikacji literackich, itp.
•  Malowanie Dziesięcioma Palcami - autorką jest R.F.Show, zadaniem jest namalowanie dowolnego obrazu za pomocą dłoni oraz palców dziecka. Celem tej metody jest: pomoc w pokonaniu lęków, uwalnianie się od zahamowań, wzmacnianie wiary we własne siły, pobudzanie ekspresji fantastycznej.
•  malowanie mandali, czyli rysunku w kole. Mandala może przybierać różne formy, jednak wszystkie z nich mają wspólne cechy: każda mandala ma swój centralny punkt, z którego wychodzą wszystkie inne jej formy, wszystkie zamknięte są okręgiem koła. W  mandalach istnieje wiele geometrycznych figur: są w niej trójkąty, kwadraty, elipsy, okręgi, romby. Do pracy twórczej wykorzystujemy  pisaki, kredki, plastelinę, ryż, wycinki gazetki kolorowy papier.

Bajka terapeutyczna 

Służy do odczytywania wzorców określonych zachowań, do projekcji własnych doznań przy dokańczaniu historyjek lub układaniu nowych, pomaga wejrzeć we własne problemy, służy również socjalizacji i wzmacnia wewnętrznie.

Stosujemy następujące rodzaje bajek terapeutycznych:

•  relaksacyjną - jej głównym celem jest uspokojenie dziecka, zwłaszcza na podstawie wizualizacji,
•  psychoedukacyjną - jej celem jest wprowadzanie pozytywnych zmian w zachowaniu dziecka,
•  psychoterapeutyczną - jej celem jest obniżenie lęków, zaspokojenie potrzeb, dowartościowanie dziecka, wsparcie poprzez zrozumienie, akceptację, budowanie pozytywnych emocji.

Zabawy paluszkowe 

Są to zabawy, w których śmieszne i proste wierszyki ilustruje się ruchami rąk, dłoni i palców. Zaspokajają wiele potrzeb psychicznych: miłość, bezpieczeństwo, radość, śmiech, zabawę, ruch.

Dziecko podczas masażyków ćwiczy swoją koncentrację, uspokaja się, odpręża zwiększając poczucie bezpieczeństwa stając się bardziej przyjacielskim, odważnym i odpornym na stres.

Zabawy rozwijające empatię u dzieci

Empatia, to umiejętność wczucia się w doznania i przeżycia innej osoby, współodczuwanie, a co za tym idzie pewna dojrzałość psychiczna, wrażliwość, życzliwość i otwartość na problemy innych ludzi. Prowadząc zabawy z dziećmi: uwrażliwiamy na doznania i  przeżycia innych, ułatwiamy łatwiejsze wchodzenia w kontakty z innymi, rozwijamy samoakceptację i wiarę we własne siły, prowadzimy trening wyhamowywania zachowań negatywnych.

Gimnastyka mózgu Dennisona

Metoda Paula Dennisoana - czyli kinezjologia edukacyjna polepsza synchronizację pracy mózgu, poprawia komunikację, koncentrację uwagi, koordynacji wzrokowo-ruchową, wzmacnia sprawność manualną. Ta uniwersalna metoda pozwala lepiej pokonać stresy i napięcia wynikające z trudności życia codziennego, komunikować się z innymi ludźmi, pozwala niwelować zachowania niepożądane - np. agresję.

Metoda ruchu rozwijającego wg Weroniki Sherborne.

Metoda ta nastawiona jest na rozwijanie przez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe - takich cech, jak poczucie własnej wartości i pewności siebie, poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialności, wrażliwości, umiejętność nawiązywania kontaktów z drugą osobą. Metoda szczególnie przydaje się  nam w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi oraz w przypadku głębszych zaburzeń rozwojowych.

Codzienne czytanie dzieciom w ramach Akcji ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom

Nasze przedszkole w 2011r. zostało wpisane na Listę Czytających Przedszkoli. Realizujemy codzienne czytanie dzieciom w każdej grupie wiekowej. Niekiedy prosimy o pomoc rodziców, dziadków, rodzeństwo oraz inne zaproszone osoby.

Metoda Rudolfa Labana

Polega ona na niedokładnym powtarzaniu ruchów, na innowacji i dowolności. Ćwiczenia powinny pozostawić dziecku swobodę decyzji w wykonaniu ruchu, aby podkreślić jego indywidualizm. Aktywności ruchowej towarzyszy muzyczne tło, zajęcia prowadzone są w luźno ustawionej grupie, a pozycja wyjściowa dla dziecka jest dowolna. Celem ćwiczeń jest zbudowanie świadomości własnego ciała, ciężaru, czasu, przestrzeni, rozwijanie płynności ruchu, a także adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera lub grupy. Podczas  zajęć dzieci naśladują zachowanie przedmiotów, na przykład lekkiej i ciężkiej piłki, udają zwierzęta, wykonują ruch pantomimiczne, bawią się w lustro - jedno dziecko wykonuje ruchy drugiego.

Metoda Carla Orffa

Służy nam do rozwijania u dzieci poczucia rytmu. Podobnie jak przy metodzie Labana, główny akcent podczas ćwiczeń opartych na łączeniu ze sobą ruchu, muzyki i słowa kładziemy na innowację i kreatywność. Według twórcy tej metody muzyka wywodzi się ze słowa. Dlatego dzieci rytmizują słowa, poprzez układanie do nich melodii, klaszczą, tupią, skaczą do muzyki, a także same tworzą muzykę przy pomocy instrumentów: kastaniety, kołatki, pudełka, grzechotki, talerze - wykorzystywane są instrumenty, którymi łatwo wystukać rytm. Orff zaleca również "instrumentalizowanie" ciała. Stąd tupanie, pstrykanie, stukanie. Niezwykle ważna jest improwizacja ruchowa. To dziecko wymyśla ruch do muzyki. Dzięki temu, oprócz nauki budowy dzieła muzycznego, przedszkolaki  ćwiczą koordynację w sposób twórczy. Aktywność ruchową ilustrują często autorskie piosenki dzieci.

Metoda Marianne Frostig

Stanowią ją ćwiczenia i zabawy ukierunkowane na rozwijanie percepcji wzrokowej, spostrzegawczości i umiejętności dokonywania wyboru. Podzielona jest na trzy zasadnicze poziomy: podstawowy, średni, wyższy. Dzięki obserwacji własnego ciała w lustrze podczas wykonywania zadań, obwodzenia palcem wzoru na kartce, podawania nazywanych przez nauczyciela przedmiotów dziecko doskonali się w zakresie różnorodnych sfer rozwoju. Dziecko uczy się poprzez zmysły. Ćwiczenia percepcji wzrokowej powiązane są z  zabawami dotykowymi i równoważnymi oraz odczuwaniem i odbieraniem samego siebie.

Metoda Marii i Alfreda Kniessów

Metoda ta pozwala na rozwijanie rytmu, wrażliwości muzycznej, ekspresji twórczej, kształtowanie i doskonalenie koordynacji wzrokowo - słuchowo - ruchowej, orientacji w schemacie własnego ciała: harmonijne rozwijanie prawej i lewej strony ciała, stwarzanie sytuacji  do poznania przez dziecko swoich możliwości ruchowych. Gimnastykę rytmiczną Kniessów cechuje dużą aktywność ćwiczących.

Głównymi elementami omawianej metody są: ruch, muzyka, rytm, przybory.

Istotą metody jest ruch, a nie muzyka. Charakterystyczne dla metody gimnastyki rytmicznej jest użycie do ćwiczeń ruchowych dwóch przyborów równocześnie przez jedną osobę. Stosujemy następujące: laski gimnastyczne, szarfy, grzechotki, dzwoneczki oraz inne przybory np. wstążki, miotełki gazetowe lub bibułkowe, kołatki kapslowe, grzechotki z puszek i butelek, woreczki z grochem, rolki po ręcznikach papierowych.

Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz

Metoda posiada zarówno aspekt profilaktyczno-terapeutyczny, jak też diagnostyczny. Pozwala na drodze obserwacji zachowania dziecka, analizy trudności z wykonaniem ćwiczeń oraz popełnianych błędów wnioskować o  przyczynach, rodzaju i głębokości zaburzeń. Metoda stymuluje rozwój psychomotoryczny dziecka i jest przez nas stosowana w stosunku do dzieci o prawidłowym, jak też zaburzonym rozwoju. Elementem uatrakcyjniającym są odpowiednio dobrane do ćwiczeń piosenki dziecięce.

Metoda Doroty Dziamskiej - "Edukacja przez ruch"

Dziecko przez spontaniczny ruch organizmu uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający go świat. Metoda polega na wykorzystaniu spontanicznej aktywności i radości dziecka na zajęciach. Jest to integracja ciała ze zmysłem w rytm dobranej muzyki. Wykorzystujemy ruch ciała, techniki plastyczne, zestawiamy indywidualne karty pracy w prezentację grupową, rozmawiamy na ich temat. W efekcie dziecko zyskuje sprawność grafomotoryczną, umiejętność współpracy w grupie, odreagowuje stres, zwiększa wiarę we własne siły, wzbogaca słownik.